تاثیر اسانس ریحان بر کنترل پوسیدگی خاکستری و کیفیت پس از برداشت توت فرنگی (سلوا)

مقدمه: اسانس‌ها به عنوان ترکیباتی پیچیده‌ در قسمت‌های مختلف گیاهان تولید شده و وظایف مختلفی را بر عهده دارند. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر اسانس ریحان (L. Ocimum basilicum) بر کنترل پوسیدگی خاکستری و کیفیت پس از برداشت توت فرنگی است. روش بررسی: این آزمایش به دو صورت درشیشه2 و درزیوه3 انجام شد. در شرایط درون شیشه‌ای اسانس ریحان با دو روش «دیسک کاغذی» و «مخلوط با محیط کشت» در غلظت‌های 250، 500، 750 و 1000 میکرولیتر بر لیتر روی قارچ بوترتیس سینرا تیمار شد. در مرحله دوم اسانس ریحان در غلظت‌های 60، 250، 500 و 1000 میکرولیتر‌بر‌لیتر با روش «دیسک کاغذی» بر روی میوه توت فرنگی تیمار شد. نتایج: نتایج آزمایش درون شیشه‌ای نشان داد که اسانس ریحان هنگام استفاده از روش «دیسک کاغذی»، در همه غلظت‌های به کار رفته به طور کامل از رشد قارچ جلوگیری نمود. نتایج آزمایش بر روی میوه نشان داد که اسانس ریحان در غلظت‌های به کار رفته در مقایسه با شاهد به طور قابل ملاحظه‌ای از رشد قارچ بوترتیس سینرا روی میوه توت فرنگی جلوگیری نمود. هم‌چنین اسانس ریحان در غلظت‌های پایین 60 و 250 میکرولیتر‌ بر‌ لیتر اثر مثبتی روی برخی پارامترهای کیفی (رنگ، اسیدیته قابل تیتراسیون، میزان مواد جامد محلول، میزان ویتامین C و سفتی بافت) میوه داشت. به طوری که میوه‌های تیمار شده با اسانس ریحان سفت‌تر، ویتامینC بیشتر، رنگ بهتر و میزان مواد جامد محلول بالاتری از میوه‌های شاهد داشتند. در حالی که غلظت‌های بالای اسانس ریحان (500 و 1000 میکرولیتر‌ بر ‌لیتر) باعث سوختگی کاسبرگ‌ها و ظهور علایم سمیت در روی میوه شد. همه غلظت‌های به کار رفته از اسانس ریحان طعم میوه را تحت تاثیر قرار داد به ویژه غلظت 1000 میکرولیتر ‌بر‌ لیتر که باعث کاهش سفتی بافت میوه و محتوای ویتامین C شد. نتیجه‌گیری: اسانس ریحان به دلیل داشتن خاصیت قارچ‌کشی بالا می‌تواند جایگزین قارچ‌کش‌های مصنوعی در کنترل بیماری‌های قارچی بر روی محصولات کشاورزی شود ولی برای رسیدن به فرمولاسیون مناسب تحقیقات زیادی لازم است.